* Rozszumialy sie wierzby placzace rozplakala sie polonia w glos i podniosla swe oczy placzace na swoj kurewski trzecioligowy los. Nie placz Polonia ma z zalu co serce rwie, nie placz warszawski psie bo w trzeciej lidze nie jest zle! Za rok a moze dwa czeka was klasa A, za piec a moze szesc zaginie o tej [CENZURA] wiesc ! Chór i Orkiestra Polskiego Radia w Krakowie Rozszumiały się wierzby płaczące текст: Rozszumiały się wierzby płaczące / Rozpłakała się dziewczyna w głos / Od Deutsch English Español Français Hungarian Italiano Nederlands Polski Português (Brasil) Română Svenska Türkçe Ελληνικά Български Русский Марш Прощание славянки - Rozszumialy sie wierzby placzace Расшумелись ивы плакучие польская; Марш "Прощание Славянки" царская версия, 1912 год - Наступает минута прощания {"module-version": "20230611.01", "data-type": "default whisper output", "whisper-version": "20230314", "source-file": "ROZSZUMIALY SIE WIERZBY PLACZACE ( - CHOR im Lyrics, Song Meanings, Videos, Full Albums & Bios: Sanitariuszka Malgorzatka, Marsz Mokotowa, Moja Mala Dziewczynka z AK, Płynie Wisła płynie, Rozszumialy sie wierzby placzace, Ostatni mazur, Moja Mala Dziewczynka z AK 1944, Sanitariuszka Malgorzata, 12. Rozszumialy Sie Wierzby Placzace 13. Wycieczka na Prage 14. Nasza Ulica 15. Kolumna Zygmunta 16. Skrzypek z Kawiarni Roz 17. Piesn O Matce 18. Gdy W Noc Wrzesniowa 19. Nalot 20. Piosenka o mojej Warszawie 21. Warszawianka 22. Dzis Do Ciebie Przyjsc Nie Moge 23. Serce W Plecaku. #zippymp3now . O utworze Żołnierski trud - pieśni II wojny światowej Pieśń Rozszumiały się wierzby płaczące stanowi obecnie jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich utworów patriotycznych, ale jej melodia została napisana przez Rosjanina, Wasilija Iwanowicza Agapkina. Skomponowany przezeń marsz Pożegnanie Słowianki (Прощание Славанки) powstał już w 1912 r. w związku z wydarzeniami pierwszej wojny bałkańskiej (1912–1913) – konfliktu pomiędzy Turcją i państwami Półwyspu Bałkańskiego, lecz największą popularność zdobył podczas pierwszej wojny światowej. Wówczas powstało wiele wariantów tekstowych, z którymi marsz funkcjonował. Utwór Agapkina stał się nieformalnym hymnem Białych walczących z bolszewikami po rewolucji październikowej, z tego też względu w Związku Radzieckim przez jakiś czas istniał zakaz jego wykonywania. Po upadku ZSRR rozważano kandydaturę pieśni jako hymnu Federacji Rosyjskiej. Sława pieśni zawędrowała też do Finlandii i do Izraela, gdzie utwór również miał konotacje patriotyczne. W 1937 r. nowe słowa do znanej także na ziemiach polskich melodii Agapkina stworzył Roman Ślęzak – nauczyciel muzyki w podkarpackim Nisku, a w czasie wojny organizator tajnych kompletów. W 1943 r. do jego tekstu nieznany obecnie autor dopisał trzecią strofę. Pieśń – wykonywana z bardzo różnymi wariantami słownymi (np. „Rozszumiały się brzozy płaczące”) – silnie wrosła w polski repertuar patriotyczny. Do jej ogromnej popularności w szeregach partyzanckich przyczyniła się niezwykle liryczna i przepełniona melancholią melodia oraz tekst opowiadający o przeznaczeniu rządzącym losem partyzanta i przynoszącej ukojenie wierze żołnierza w zwycięstwo. Tekst 1. Rozszumiały się wierzby płaczące, rozpłakała się dziewczyna w głos, od łez oczy podniosła świecące na żołnierski, na twardy, srogi los. Nie ślijcie, wierzby, nam żalu, co serce rwie, nie płacz dziewczyno z bram, bo na wojence nie jest źle. Do tańca grają nam armaty, stali szczęk. Śmierć kosi niby łan, lecz my nie wiemy co to lęk. 2. Błoto, deszcz, czy słoneczna spiekota, zawsze słychać miarowy, równy krok, to maszeruje szara piechota, na ustach śpiew, pogodna twarz, wesoły wzrok. Nie ślijcie, wierzby, nam… Słowa Roman Ślęzak Absolwent seminarium nauczycielskiego w Rudniku n. Sanem. Po zdanej maturze (1929) rozpoczął pracę jako nauczyciel muzyki. Zamieszkał w Nisku i nauczał w tamtejszej Szkole Podoficerskiej dla Małoletnich nr 3. Prowadził tam też szkolne i amatorskie zespoły muzyczne. Na potrzeby swoich podopiecznych pisał zarówno muzykę, jak i teksty pieśni, wśród... Więcej Muzyka Wasilij Iwanowicz Agapkin Dzieciństwo spędził w Astrachaniu. Jako siedmiolatek został sierotą, żył w biedzie, a w wieku dziesięciu lat trafił pod opiekę orkiestry dętej 308. batalionu Astrachańskiego Pułku Piechoty. Po pięciu latach służby, z niższym stopniem oficera i umiejętnością gry na trąbce, przeniósł się z Astrachania do Tambowa, by uczyć się dalej... Więcej Opracowanie Magdalena Kruszewska-Pulcyn Absolwentka Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca. Na fortepianie gra od 3 roku życia. Od 1998 roku jej praca dydaktyczna obejmuje rytmikę, kształcenie słuchu, teorię oraz historię muzyki, jest też współprowadzącą zajęcia z piosenki aktorskiej. Jest wykładowcą akademickim,... Więcej Opracowanie chóralne Jacek Sykulski Absolwent Poznańskiej Szkoły Chóralnej Jerzego Kurczewskiego. Studiował na Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w klasie kompozycji u prof. Floriana Dąbrowskiego oraz klarnetu u prof. Zdzisława Nowaka. Wiedzę zdobytą na studiach uzupełniał w Kanadzie, gdzie w roku akademickim 1987/1988 przebywał na rocznym stypendium. W latach 1990–1996... Więcej Utwór znajdziesz tutaj Czas wysyłki: Od razu Numer katalogowy: P378 Wersja: łatwa Format pliku: MIDI (.mid) Forma zapisu: Nuty Tonacja tej wersji: C-moll Długość opracowania: Jak na wideo poniżej Kompozytor: Vasilij Ivanovich Agapkin Autor słów: Roman Ślęzak Rozszumiały się wierzby płaczące - pieśń, tekst, wykonanie 1. Rozszumiały się wierzby płaczące,Rozpłakała się dziewczyna w głos, Od łez oczy podniosła błyszczące, Na żołnierski, na twardy życia los. Nie szumcie, wierzby, nam, Żalu, co serce rwie, Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Granaty, wisów szczęk, Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie znamy, co to lęk. 2. Błoto, deszcz czy słoneczna spiekota, Wszędzie słychać miarowy, równy krok, To maszeruje leśna piechota, Śpiew na ustach, spokojna twarz, twardy wzrok. Nie szumcie, wierzby, nam, Żalu, co serce rwie, Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Granaty, wisów szczęk, Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie znamy, co to lęk. 3. I choć droga się nasza nie kończy, Choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres, Ale pewni jesteśmy zwycięstwa, Bo przelano już tyle krwi i łez. Nie szumcie, wierzby, nam, Żalu, co serce rwie, Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Granaty, wisów szczęk, Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie znamy, co to lęk. Rozszumiały się wierzby płaczące, Rozpłakała się dziewczyna w głos, Od łez oczy podniosła błyszczące, Na żołnierski, na twardy życia los. Nie szumcie, wierzby, nam, Żalu, co serce rwie, Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Granaty, wisów szczęk, Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie znamy, co to lęk. Błoto, deszcz czy słoneczna spiekota, Wszędzie słychać miarowy, równy krok, To maszeruje leśna piechota, Śpiew na ustach, spokojna twarz, twardy wzrok. Nie szumcie, wierzby.... I choć droga się nasza nie kończy, Choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres, Ale pewni jesteśmy zwycięstwa, Bo przelano już tyle krwi i łez. Nie szumcie, wierzby.... Rozszumiały się wierzby płaczące słowa R. Ślęzak muzyka W. AgapkinRozszumiały się wierzby płaczące,Rozpłakała się dziewczyna w głos,Od łez oczy podniosła błyszcząceNa żołnierski, na twardy życia los. Nie szumcie wierzby nam Z żalu co serce rwie. Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Granaty, visów szczęk, Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie wiemy, co to deszcz, czy słoneczna spiekotaWszędzie słychać miarowy, równy maszeruje ta leśna piechota,Na ustach śpiew, spokojna twarz, pogodny wzrok. Nie szumcie wierzby nam Z żalu co serce rwie. Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Granaty, visów szczęk, Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie wiemy, co to choć droga się nasza nie kończy,Choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres,Ale pewni jesteśmy zwycięstwa,Bo przelano już tyle krwi i łez. Nie szumcie wierzby nam Z żalu co serce rwie. Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Granaty, visów szczęk, Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie wiemy, co to lęk.

rozszumialy sie wierzby placzace slowa